AsylumWorks امید را از کجا پیدا می‌کند؟

مردم اغلب از ما می‌پرسند: «چطور در چنین شرایط سختی با مهاجران کار می‌کنید؟» حقیقت این است: کار آسانی نیست. 

با تغییر سیاست‌های مهاجرتی و افزایش عدم قطعیت، بسیاری از مراجعین AsylumWorks نگران آینده خود هستند و حتی با وجود پیروی از قانون مهاجرت ایالات متحده، از ترک خانه‌های خود می‌ترسند. این چالش‌ها به شدت بر جامعه ما و تیم ما سنگینی می‌کند. 

و با این حال، کار ما هنوز هم ارزشمند است. ما از کارکنان خود یک سوال ساده اما مهم پرسیدیم: امید را کجا پیدا می‌کنی؟آنچه آنها به اشتراک گذاشتند این است:

«در جلسات تیمی‌مان، برای صحبت در مورد احساساتمان وقت می‌گذاریم. صحبت کردن در مورد این احساسات با دیگر اعضای تیم به من کمک می‌کند احساس کنم تنها نیستم و به من یادآوری می‌کند که همه ما در این شرایط با هم هستیم.» 

«بعضی‌ها می‌گویند این کار باید خیلی غم‌انگیز باشد. اما برای من، برعکس است. من احساس امیدواری می‌کنم چون می‌توانم در کنار افرادی باشم که برای مراجعین ما راه‌حل پیدا می‌کنند. ما آدم‌های «می‌توانیم» هستیم و این به من الهام می‌بخشد.» 

«من در افرادی که به آنها خدمت می‌کنیم امید می‌بینم. مراجعین از تمام چیزهایی که از سر گذرانده‌اند برایم می‌گویند و به نحوی می‌توانند با لبخندی بر لب روبروی من بنشینند. من آن جلسات را با تحسین از اینکه چقدر قوی هستند، ترک می‌کنم.» 

«وقتی می‌شنوم که به یکی از موکلانم پناهندگی داده شده، امید پیدا می‌کنم. این به من یادآوری می‌کند که هنوز آدم‌های خوبی وجود دارند که برای حقوق خود می‌جنگند.» 

«داوطلبان به من امید می‌دهند. در طول چند هفته گذشته، از تعداد افرادی که برای کمک تماس گرفته‌اند، شگفت‌زده شده‌ام. با وجود همه اتفاقاتی که می‌افتد، آنها هنوز هم می‌خواهند به جامعه خود بپیوندند - و این شگفت‌انگیز است. حتی اگر شغل یا بودجه از بین برود، شور و اشتیاق هرگز از بین نمی‌رود.»

«من در همکاری امید می‌بینم - وقتی ایده‌هایمان را برای حمایت از مشتریانمان گرد هم می‌آوریم و در هر موقعیتی خوبی‌ها را پیدا می‌کنیم. این خلاقیت ماست که به من امید می‌دهد.» 

«هر روز فرصتی است برای ایستادن در کنار کسی و کمک به تغییر مسیر زندگی‌اش. این هدف همان چیزی است که مرا به حرکت در می‌آورد.» 

«اهدای‌کنندگان ما به من یادآوری می‌کنند که حتی در مواقع نامشخص، شفقت پابرجاست. حمایت آنها ثابت می‌کند که ما تنها نیستیم - افرادی وجود دارند که هنوز به کمک به دیگران اعتقاد دارند.» 

در میان این تأملات، یک حقیقت ساده نهفته است: امید در یکدیگر یافت می‌شودحتی در سخت‌ترین لحظات، تیم ما همچنان دلایلی برای امید پیدا می‌کند. ما با هم می‌خندیم، به یکدیگر تکیه می‌کنیم و هر روز شاهد نشانه‌های کوچک اما قدرتمندی از پیشرفت هستیم. چالش‌هایی که با آنها روبرو هستیم واقعی هستند، اما جامعه‌ای که برای مقابله با آنها ساخته‌ایم نیز واقعی است.